به نام خداي مادر دلها

دنيا به کام تلخ من امشب عسل شده است

شيرين شده است و ماحصلش اين غزل شده است

تاثير مهر مادريت بوده بر زبان

اين واژه ها اگر به تغزل بدل شده است

مادر!حضور نام تو در شعر هاي من

لطف خداست شامل حال غزل شده است

غير از تو جاي هيچ کسي نيست در دلم

اين مسأله ميان من و عشق حل شده است

سياره اي که زهره نشد آه مي کشد

آه است و آه آنچه نصيب زحل شده است

زهرايي و تلألو نور محبتت

در سينه ام ز روز ازل لم يزل شده است

با نام تو هواي غزل معنوي شده است

بي اختيار وارد اين مثنوي شده است

هرگز نبوده غير تو مضمون بهتري

تنها تويي که بر سر ذوقم مي آوري

نامت مرا مسافر لاهوت کرده است

لاهوت را شکوه تو مبهوت کرده است

از عرش آمدي و زمين آبرو گرفت

بايد براي بردن نامت وضو گرفت

نور قريش! تا که تويي صاحب دلم

غرق خداست شعب ابي طالب دلم

عمرت نفس نفس همه تلميح زندگي است

حرفت چراغ راه و مفاتيح زندگي است

از اين شکوه ، ساده نبايد عبور کرد

بايد مدام زندگيت را مرور کرد

چون زندگيت ساده تر از مختصر شده است

پيش تجملات ، جهازت سپر شده است

آيينه اي و سنگ صبور پيمبري

در هر نفس براي پدر مثل مادري

اشک شما عذاب بهشت است ، خنده کن

لبخندت آفتاب بهشت است ، خنده کن

دنياي ما نبوده برازنده ي شما

هجده نفس زمين شده شرمنده ي شما

آيينه اي نهاده خدا بين سينه ام

حس مي کنم مزار تو را بين سينه ام

مانند آن خسي که به ميقات پر کشيد

قلبم به سوي مادر سادات پر کشيد .